46% dame

Advanced Global Personality Test Results Extraversion |||||||||||||| 56% Stability |||||||||||||| 60% Orderliness |||||||||||| 50% Accommodation |||||||||||||| 56% Interdependence |||||| 30% Intellectual |||||||||||||||| 63% Mystical |||||| 30% Artistic |||||| 23% Religious || 10% Hedonism |||||||||||| 50% Materialism |||||| 23% Narcissism |||||||||||| 50% Adventurousness |||||||||||| 43% Work ethic |||| 16% Self absorbed |||||||||||| 43% Conflict seeking |||||| 30% Need to dominate |||||| 30% Romantic |||||||||||||||| 63% Avoidant || 10% Anti-authority |||||||||||| 43% Wealth |||||||||| 36% Dependency |||||||||| 36% Change averse |||| 16% Cautiousness |||||||||||| 43% Individuality |||||| 30% Sexuality |||||||||||||||| 70% Peter pan complex |||||||||| 36% Physical security |||||||||||||||||||| 90% Physical Fitness |||||||||||||||||||| 84% Histrionic |||||| 30% Paranoia |||||||||||| 50% Vanity |||||| 30% Hypersensitivity |||||||||||||| 56% Female cliche |||||||||||| 43%

Take Free Advanced Global Personality Test
personality tests by similarminds.com

Eg har altså teke nok ein test. Tre ting slår meg:

* eg har skikkeleg dårleg arbeidsmoral (16%). Dvs - noka stor bombe er det jo ikkje, men det var då voldsomt! 45 timar sist veke og langt over 40 denne, og så er moralen så dårleg..? Kva då med dei som verkeleg mistrivst?

* eg får forbløffande låg skår på sjølvopptatthet (43%), i alle fall sett i samanheng med at eg a) tek testar som denne og b) postar resultata på nettet.

Og - aller mest tankevekkande:
* eg er 46% dameklisje, som altså uses their looks to get what they want, more into shopping than hiking, likes to wear tight fitting clothing, likes to wear makeup, believes looking good is more important than comfort, experiences the feeling of envy frequently, emotional, does not like to dress plainly, cares about how they look to others, physically weak, likes to dress provocatively, takes notice of people's teeth, keeps up an appearance, likely to have kept a journal, believes they get what they want because of how they look, prefers the tv show Friends to Seinfeld, feels best when others find them physically attractive, seductive, prefers attractive design over good engineering, fears being unwanted or unworthy of love, swayed by emotions Sidan eg likar fotturar betre enn butikkar, aldri brukar sminke, kler meg etter innfallsmetoden og generelt sett dassar rundt blant alle dei pene bertene på Frogner og t-banen til jobb/BI, så lurar eg litt på koss eg trass alt fekk såpass høg skår på akkurat dette punktet?

'Cause I'm a LADY, treat me like a Lady!

Ukrainsk fjernsynsteater

Arbins gate 4, Oslo: Den ukrainske ambassaden. Enter meg, som ringer på døra.
- Szrezwyrszetakie Yukraiwnijskijewska ampazatszchka¤ svarar dørklokka.
- Eh... eg er her for å søka om visum til Ukraina, kaukar eg, så tydeleg eg kan.
Døra opnar seg. Eg går inn. "Den ukrainske ambassade, 4. etasje", seier skiltet, så eg går opp.

Til ei låst dør. Utan ein kjeft å sjå.

Eg ringer på klokka. Ei gong. To. Tre. Prøver den andre klokka. Ei gong. To. Tre. Framleis ingen å sjå. Bankar forsiktig på døra. Så litt mindre forsiktig. Stiller meg slik at eg heilt sikkert er synleg i overvåkingskameraet, gjentek bankinga. Og ringinga. Og i det heile tatt. Neivel? Er eg nekta innreise i riket før eg eigong har prøvt? Eg har alle papira, æresord!
Halvvegs på veg mot trappa igjen, kjem ei kvinne til syne i døropninga. Ho har heimebleika hår, tupert pannelugg og mykje rosa og sjokkblå sminke. Ting tyder mao på at ho kan vera ukrainsk...

Eg framfører ærendet mitt.
- You can come in, but the consul is not here yet, seier ho, med solid slavisk schwung.
- Ok, seier eg, så høfleg som bare det, og smiler akkurat passe.
Så ventar eg.
Eitt minutt. To. Tre. Ti. Femten. Heilt til konsulen sjølv kjem, sytten minutt seinare.
Han er ein alvorleg, halvung eller -gammal mann i mørkeblå dressmanntype dress og vasskjemma hår. Høgtidssamt låser han seg inn i rommet bak det vesle lukevindauget sitt. Rettar på slipset, sjekkar nokre papirbunker, og løftar til slutt blikket.

Det er mitt cue. Eg reiser meg frå ventepinnestolen, verdig og verdsvant, og går med faste steg bort til glasvindauget med luke i.
- I am here to apply for a visa to the Ukraine, seier eg.
- Hm, seier han, og tek imot papira mine.

Han les. Nøye. Den offisielle invitasjonen frå eit fleirstjerners ukrainsk hotell, den datautskrivne og handstempla kvitteringa for betalt visumavgift, heile passet mitt frå første til siste side (med innlagt augebrynrynking for både japanske og amerikanske stempel), og - spesielt - sjølve visumsøknaden. Fire sider med kryss i rett boks for "single" (sambuar finst ikkje), "no criminal record" og "no infectious diseases", med adressar og lovnader om å ikkje bryta nokre lovar medan eg besøker Ukraina.

Det tek nokre minutt. Til slutt kikkar han opp. Det er nesten litt skuffing å lesa i blikket hans.
- All your papers are in order, so you can come back later, seier han.
- Later? spør eg.
- Yes, svarar han.
- In one week? Two? utdjuper eg.
- Yes, svarar han.
- Ehm... thank you! seier eg.
Han teier.

Exit meg.

Framhald følgjer. Om ei veke. Eller to.

¤ litt omtrentleg transkribering her, sjølvsagt bare i mangel på kyrillisk skrivemaskin.

Dokkehus og fyrstikkommode

Me var som nemnt på hytta i helga, L og eg. Blei bare oss to sidan alle dei travle vennene våre skulle ein million andre ting, og me dessutan ikkje orka å orga så mykje uansett.

Det var bra. Haustfargane var på plass, sola skein nesten heile lørdagen, og ambisjonsnivået på turfronten passa meg perfekt. Turen gjekk nemleg til Arne Næss si hytte tett oppunder Hallingskarvet. Han var sjølvsagt ikkje heime, men det var kjekt å sjå hytta likevel. Ho var annleis enn venta. Større, tenkte eg, og lågare under taket, tenkte L, for han (og eg) hadde jo lese at Arne pleide å heisa seg opp under taket, til dumme byjournalistar si store åtgaum (thihi, eg likar det ordet!).

Den aller største overraskinga for meg, var derimot følgande: Han hadde eit dokkehus på hytta! Eit sånt heimelaga, ganske stort, liknande det far laga til meg for å ha barbiane i for ca tusen år sidan, som veg eit tonn, og på eit tidspunkt i livet mitt hadde plass til meg sjølv i det største kjellarrommet dersom eg bare krøka meg godt nok saman. Kven i all verda er det Arne dreg med seg langt oppi fjellveggen slik at dei kan få leika med dokker? Eg blei veldig nysgjerrig...

Han hadde dessutan ein skikkeleg fyrstikkommode, laga med same prinsippet som kommodane eg laga til dei nemnde barbiedokkene mine for tusen år sidan, bare mykje, mykje større. Eg glømte å tella skuffene, men det var sikkert minst femti, mange med kryptiske merkelappar av typen "bjørk", "pære", "kvarts" osv. Eller, kvarts kan eg forstå - då kunne det jo vera steinprøvar eller noko. Men pære? Samlar han på fruktsteinar? Eg kan garantera at han ikkje får trea til å gro der oppe - "man må jo være konstant kald mens man bor på denne hytta", sa L der han småhutra i den solide leveggen.

Forresten hadde Arne ei anna fascinerande hylle med mange bittesmå flasker, også med ukjent innhald. Noko knallblått, mykje brunt, og ein del andre fargar. Mest av alt likna dei medisindropane til homeopatdama i Amsterdam, ho som meinte at eg hadde kvikksølv og dermed ubalanse i kroppen, medan L, stakkar, har så dårlege genar og så mykje gift i heile systemet at han nok alltid vil måtte drikka dropane hennar.

Men altså: det var dette dokkehuset, og denne fyrstikkeskekommoden. Eg prøver meg på litt interaktivitet, og spør: kva trur DU Arne bruker desse tinga til?

Ventar i spaning, fjellfanten

Fullasted sted, nei by av avskallet

Les denne fantastiske skildringa av New York: De fleste beguiling by på jorden , New York er en adrenalin - beregnet , historien - fullastet sted det avholde enorm romersk appell for besøkende. Vandring det gate her over , du vil kutt imellom bebyggelse det er ikoner å det moderne alderen og hvorvidt gazing for

Får du ikkje lyst å dra med det same?
Eller kva med Milano - denne er nei by av avskallet! Det generator bak det land " økonomisk luftspeiling ", MILANO er en by like ingen andre inne Italia. Det er tåkete om vinteren muggy om sommeren , og er nøyere inne utsikt , likeledes idet avstand , å London enn å Palermo. Denne er nei by av avskallet

Fleire nydelege skildringar finn du her.

Kven sa at datamaskinar er dumme?

Æ skulle altså gi dæ...

Søren ta at eg er så dårleg på å huska heile songtekstar!

Klarte å lokka med meg L på Rockefeller i går, til konsert med Kari Bremnes¤. Kom ramlande rett frå jobb og ”trening” (balletten avlyst, så det blei poenglaus ”danse”-aerobictime i staden. Vart eg svett? Sjølvsagt! Svett nok? – NEI!) og utemiddag (ikkje gå på sushiplassen i Tordenskioldsgate – usj!) og guatemalaforedrag (veeeeldig pk, eg veit!) og i det heile tatt – inn i ei verd av raudgyllent lys og varme tonar.

Det var ei fin oppleving. Det rare var at dama virka så, hm, koss skal eg seia det?... Splitta, kanskje? Eg meiner: På den eine sida vitsa ho og lo og gjorde ironisk narr av seg sjølv og parodiane på seg sjølv, og virka eigentleg litt skrullete. På den andre sida så syng ho jo så blodet pumpar seg varmt og bølgande langt ned i litletærne, og håret reiser seg over heile kroppen, mykje mykje større og viktigare enn dei småflaue vitsane.

Derfor burde eg altså vera flink å huska tekstar! Så kunne eg sitert ein liten tekstblokk for å illustrera kva eg meiner. Orka ikkje å leita så lenge, men finn ingen av dei gode på nett. Og i hovudet mitt er det altså tomt. Som vanleg.

Æ skulle altså gi dæ en sang…

¤ Og då meiner eg Ka-ri Brem-nes. Høyrer de det, alle tv-slavar som spring rundt og kaukar Kaarschii Brrshcææmnæs med nittitalsstemme? Det er ikkje løye lenger no!

Intrapersonal(?)

Eg har teke ein test. Her er resultatet:

You scored as Intrapersonal. You prefer your own inner world, you like to be alone, and you are aware of your own strengths, weaknesses, and feelings. You learn best by engaging in independent study projects rather than working on group projects. People like you include entrepreneurs, philosophers and psychologists.


The Rogers Indicator of Multiple Intelligences
created with QuizFarm.com

Verbal/Linguistic 100% Intrapersonal 100% Interpersonal 71% Bodily/Kinesthetic 71% Visual/Spatial 61% Musical/Rhythmic 54% Logical/Mathematical 36% The Rogers Indicator of Multiple Intelligences created with QuizFarm.com

Hm... Er dette eigentleg ein fin måte å fortella meg at eg er ein inneslutta raring som ingen vil leika med? Det er kanskje noko eg bør ta til etterretning? Eller er det bare eg som ikkje heilt forstår kva "intrapersonal" betyr?

Sånn sett ironisk å skåra hundre prosent(!) på verbal, når eg ikkje eigong forstår kva hovudkategorien min betyr. Kanskje språkskåren bare skal sjåast i samband med den ikkje fullt så (eh…) velutvikla mattesansen? Anten det, eller så har eg bare god sjølvtillit på sånne språkgreier, og gir meg sjølv full skår okkesom. "Språk? Oh yes, det kan eg"!

Elles skulle eg ønska at musikken var høgare, men innser at eg nok aldri kjem til å bli nokon virituos på den fronten. Ikkje den heller, altså. Sukk!

Venner! Prøv å ta testen sjølv, og post til meg koss det gjekk!

Intern eleganse

Eigentleg er det ganske fint at ein alltid ser kroppen sin innanfrå, ikkje utanfrå slik andre gjer. Når eg f.eks dansar ballett (eller prøver, i alle fall!), slik eg skal i dag, hender det faktisk at eg kjenner meg litt grasiøs og elegant og svevande. At eg får det til, og har kontroll, og gliiiiir gjennom rommet.

Heilt til eg ser eit glimt av meg sjølv i speglen.

Då viser det seg at eg visst ikkje var elegant og grasiøs og kontrollert likevel, men at armar og bein sprikar hit og dit og ikkje liknar verken grisen eller instruktøren, med ryggsøyla som ein slapp spaghetti og hår som gjer sitt beste for å jobba seg veg ut av hestehalen. Her kjem Dundredama, bomp bomp bortetter golvet!

Men inni hovudet mitt! DER får eg det til! Så enn så lenge held eg på det perspektivet. Utanfrå og ut.

...eller..?

JA! Det blir! Hurra, hurra og tralala!

Bildet er av det herlege Hotel Ukraina. For dei som vil vita meir, klikk her, ikkje her, for det
andre og veldig mykje finare hotellet med akkurat same namn, men som dessverre (for mitt bruk akkurat no) ligg i Moskva.

... eller ikkje?

Urgh. Typisk! Akkurat i det eg hadde skrive at eg skulle til Kiev, sendte dama eg skal reisa saman med ei melding om at ho kanskje ikkje får det til likevel. Tilbake til planleggingsbordet med oss!

привіт Україна!¤

Så er det bekrefta:

Eg skal til KIEV!

Jobbrelatert, UB-sak og reisereportasje, skal vera vekke ei arbeidsveke 24-28. oktober. Skal bu på eit herleg østblokkhotell som heitte Moskva før, men som (av forståelege grunnar) har bytta namn til Ukraina no. Det ligg like ved Uavhengighetsplassen som eg allereie har sett på tv!

Detta blir gøy!

¤"Hallo Ukraina", i følge Wikipedia

Lyse utsikter

Slik ser det ut utanfor kontoret mitt akkurat no. Varmgyllent og strålande. Ofte fint lys om hausten, det skal han trass alt ha!

Har blitt ein del lange jobbedagar den siste tida. Så også i dag. Lever stadig i håpet om at eg ein dag - ein vakker dag, til og med - skal koma ajour med alt eg skulle ha gjort... Mesteparten, i alle fall... meir enn no...

Så enn så lenge, fram til middagsdate med den endeleg heimkomne L i stova klokka sju, sit eg no her og surrar.

Respiratormoro

Eg har ei venninne som skriv nokre alldeles suverene epostar. Som oftast ler eg høgt og sprutar te og spytt over heile skjermen når eg les dei. Denne som eg fekk i dag, f.eks:

Retter lekseprøver (uhyre nedslående resultater, forøvrig!) - og setningen "Ricardo está pasando la aspiradora" har blitt oversatt til diverse. Egentlig betyr det at Ricardo støvsuger, men det har ikke mine elever fått med seg. De oversetter heller til:
1. Ricardo sender aspargesen, eller
2. Ricardo er i respirator

Historien fikk brått en mye mer dramatisk vending... :)

Thihi! Moromoro! Eller, som me seier på mine kantar: gaalløye!

Crazy

Dagens, eh, dikt:

But I can't help myself,
I can't stop myself,
I am going crazy
And I can't stop myself,
Cannot control myself,
I am going crazy

And I love you,
I want you
I wanna talk to you,
I wanna be with you

Rart, det der, koss nittitalshits framført av hippiefamiliar plutseleg betyr noko når dei bare for svirra lenge nok rundt i harddisken. L er i Amsterdam og øllar, eg går frå det eine tomme rommet til det andre og kjenner med kroppen, huden, håret, magen, at det er sant sant sant.

I am going crazy

Namedropping

Utfordra av B1 og B2 skal eg no ramsa opp nokre av dei mest kjende folka eg har møtt:¤

* Bill Gates (99/00, tilfeldig på marinaen i Seattle etter segltur med gutta boys. Han lurte på koss veret og vindane hadde vore. Skikkeleg nerdekeitete)
* Isabel Allende (2004, intervju for KA om trua hennar. Søt, mildsterk dame)
* Amos Oz (2002, intervju for OA om bøkene hans mm. Veldig klok mann!)
* Odd Børretzen (2005, intervju for UB om Livet og diverse. Pludrete som venta)
* Kristin Halvorsen (fleire gonger, første 1995(?), på sommarleir)
* Håkan Nesser (2005, intervju i UB om krim mm. Sympatisk svenske)
* Anne Holt (2005, forlagsfest. Stressa dame, "se og bli sett")
* Hanne Ørstavik (2004, intervju i KA om trua hennar, som ho sidan trekte. Kjipt, for ho sa så mykje bra!)
* Truls Mørk (2002, intervju for OA om grieginnspeling. Herleg distre type)
* Geir Zahl og Janove Ottesen (lenge før Kaizers, eller Gnom for den saks skuld. Ikkje mine type folk)

Med fleire. To be continued..!

¤ og med "møtt" meiner eg samtalar på minst fem, men sjølvsagt helst (mange) fleire replikkvekslingar, ansikt til ansikt, ikkje per telefon

Tantete helg

Eg vender tilbake til forrige tema:

Eg trur nemleg eg har funne i alle fall ein grunn til at andre folk har meir interessant liv enn meg: Dei får sikkert ikkje helgebesøk av tantene sine!

Har vore ei roleg helg, mao. Tante kom torsdag og drog for nokre timar sidan. Me har:
* ete masse mat, både inne (chili con carne og indisk kikertgryte) og ute (grøn karri på Rice Bowl, litt-av-alt-på-menyen-kombi på Akropolis i Torggata, og Bit-calzone med indisk linsefyll i varme, gyldne sola på universitetstrappa)
* sett Giganten om Erik Bye på kino (veldig veldig bra - gå og sjå!!)
* vore i frosken på Tullinløkka og nesten kjøpt knallgrøn t-skjorte med "Kyss kyss" eller "Smask" på. Men eg har jo funne prinsen, så eg trong ikkje kyssa han (frosken altså), og Tante feiga ut i siste liten, så det blei ikkje så mykje smasking på oss.
* "shoppa", som i praksis betydde at ho gav meg eit par nydelege blå strikkevottar, og at eg kjøpte meg strømpebukser til skjørtebruk (haust! brrrr!) og ei altfor dyr, men kjempefin brun skinnveske som eg allereie gler meg til å bruka.

Og det var det! Er det rart eg ikkje får lese djupe bøker eg kunne skrive smarte analysar av, når det sit ei pratesjuk dame på 53 år i sofaen min?

Enkel. Keisam.

Det er offisielt: as of mandag 12. september 2005 er eg ein registrert enkeltperson! Med eige foretak, t.o.m! No treng eg bare prata med likingsfolka igjen slik at eg er heilt sikker på at eg har forstått desse skattereglane rett. Er det noko eg ikkje torer, så er det å legga meg ut i økonomiske gråsoner!

Eg er jo trass alt ein keisam person.

(No er det meininga at alle vennene mine skal hoppa i stolen, hiva seg på kommentarknappen og skriva NEI DET ER DU IKKJE!)

- Jo, eg er det! svarar eg då.

Det er nemleg sant. Når eg les andre folk sine bloggar, slår det meg kor interessante liv folk har. (Og her kunne eg ha linka til ein del i teksten, men det gidd eg ikkje, for då stikk du jo heller og les dei, sant vel? og illustrerer heile poenget, ikkje sant?) Dei les haugevis med gode bøker, og har kompetente og velformulerte meiningar om dei. Dei les dikt og skriv sine eigne, og går på konsertar med kule artistar heile tida. Dei stikk stadig innom utstillingar og vernissagar, og tek fine foto sjølv. Dei reiser verda rundt, kan masse om politikk både her og der, og klarar fortella om det utan at det blir (for) internt og belærande. Dei kjenner mange kjekke folk som også har kule bloggar, og har utviklande og viktige jobbar sjølv.

I det heile tatt: dei er så navla FLINKE! Koss rekk dei det alt? Å lesa og lytta og trena og henga og dansa og jobba og studera og gjera alle dei andre tinga dei driv med heile tida? Eg, som til og med "jobbar i media", har ikkje sjangs... Og - noko som er verre - eg kan ikkje eigentleg gjera rede for kva andre ting eg brukar tida mi på, heller.

Eg heng vel rundt og er ein keisam person...

Trøtt no

Det var det valet.

Blanda kjensle akkurat no. Historisk med regjering (hey! regjering!), men med bare 8-9% til Kristin&Co (uff! 12% sist..) blir dette nok fort til ein tradisjonell jensveivals...

Dessutan tragisk med frp. Viss eg høyrer han der Carl I prata om "Jens og de to veninDene hans" ei - 1!! - einaste gong til no, så spyyyyyyr eg!!! Argh! At det går an! Me lever liksom i verdas beste land, og så er ein femdel av folket komplette idiotar?? He-l-looo! Eg frys langt nedover ryggen. Godt han i det minste ikkje har nokon borgarleg blokk å lena seg på, den fysakken!

Spent på regjeringa, på kven som tek kva departement. Håpar i det minste at sv er lure nok til ikkje å velga finans eller utanriks (for lite handlingsrom), bistand eller miljø (ditto, pluss liten prestisje). Kult om dei klarar lirka nokre spanande utanforståande ut av ermet - Helen Bjørnøy, f.eks?

Nok politikk.

Eg er så trøtt! Må vera alderen. Valvake til to-tre pluss pizza og øl etterpå, opp sju morgonen etter, møte med Forlaget om Lukrativt Tilbod (TM) om ettermiddagen, pluss kino (Import-Eksport, ca 3 på terningen) og dilling om kvelden. Senga to-tre-tida, opp sju, osv osv. Gjesp!

Eg gjentek: gjeeeesp....

Døden igjen

Forresten har eg gløymt å registrera ei bok eg las ut her om dagen. Jobbrelatert, men bra: Idas dans av Gunnhild Corwin, som eg har ein intervjuavtale med på torsdag.

Boka er ei slags dagbok, eller i alle fall kronologisk gjennomgang, av dotter hennar sin kreftsjukdom, frå diagnose, via ulike typar behandling, til død. Dottera Ida var skuleelev og ballettdansar før ho fekk ei hissig form for blodkreft, 18 år og sjølvsagt - sjølvsagt - ikkje spesielt glad for å få kreft. Mamma Gunnhild kjempar og fortvilar, og oppfører seg i alt som ein tapper "verdsmeister".

Då eg prata med ho på telefonen, var ho veldig klar på ein ting: "du, jeg vil IKKE være med på sånne nitriste bilder hvor den sørgende mora ser på bildet av den døde dattera foran et stearinlys, eller noe i den duren. Jeg orker ikke å være med på noe oppslag av typen 'hun opplevde det verste en mor kan utsettes for - å miste sitt barn'!"

Ah! Herleg! Må nok gå nokre rundar med sjefen for å få lov til ei anna vinkling, men trur nok ho går gjennom når eg forklarer stoda. Blir spanande å møta denne Gunnhild, høyra koss ho er ansikt til ansikt, ikkje bare i skrift.

Skumle tider

"DØDT LØP" står det med STORE bokstavar over heile VG- og Dagbla og alle dei andre avisene. Uff. "Dødt" er kanskje ordet. Hjernedødt. Folk må då fatta og begripa at ei stemme til Venstre er ei stemme til Høgre, som igjen er frikort til Hagen?!? Stemmer direkte til Krf og Høgre orkar eg ikkje eigong forhalda meg til, for ikkje å snakka om ho der skumle skumle Siv-dama. Ho sto og brøla på Karl Johan her om dagen, lata som at Ida på 3 fekk lov å "velga" mellom private og offentlege barnehagar i fleng, medan stakkar Ida på 83 - ho som bygde landet - ikkje hadde den "valfridomen", stakkar. Dama er anten veldig dum eller veldig ond, eller begge deler. Eg veit ikkje kva som er verst.

Og Kystpartiet pluss kanskje RV i vippeposisjon? Herre jemini - dyrehagen neste!

Kjenner meg så spent som eg aldri før har vore for eit val, har bange aningar langt nede tolvfingertarmen. Måtte eg ta så feil som eg aldri før har tatt!

Heia Kristin, heia Kristin, HEIA KRISTIN!
(Sjølv om ho behandla meg skikkeleg uproft sist eg intervjua henne, og basert på akkurat den opplevinga heller ville stemt på Åslaug, og sjølv om han der ekle Djupedal godt kan slutta i politikken, og Hallgeir ikkje er så mykje betre. Til og med på trass av den der breiband-til-distrikta-"næringspolitikken" sin! Kvifor kan ikkje folk bare ta til fornuften?!?!?!)

Eg har fått rød, fin, kanskje litt lita sv-t-skjorte av L i bytte mot den grøne litt for store eg gav han, og skal på valvake på Rockefeller i kveld. Det må, må, MÅ bli ein positiv fest!!!

Kroppen min

Eg slit med dette blogspot-programmet. Det går så himla tregt! Kanskje gjer eg noko feil, eller så har eg bare dårleg nettkarma. Kanskje eg har lagt inn for mange tunge bilder tidlegare?

Uansett:
Det regnar i byen i dag. Litt i alle fall. Tungt grått teppe som heng over tretoppane i dalen. Eg syns ikkje hausten treng koma enno!

Bølga av melankolia vil ikkje sleppa taket. Ho heng nok litt saman med den enorme haugen av uskrivne ting som heng over akslene mine. Trivialitetane pressar seg på. Eg VEIT at eg burde skriva fort og få det unnagjort. Eg bare orkar ikkje, vil ikkje, klarar ikkje. Blærk.

Las litt i denne bloggen i går: pulevenner.blogspot.com Lika veldig godt det ho eine skreiv om koss det er å ligga tett i tett med - eller kanskje bare ligga med - ein god gutekropp:
du setter midjen inntil livet hans, du strammer til, du kjenner muskel mot muskel og det er hardt og sterkt og digg og nesten så du ikke vet hvor din kropp slutter og hans begynner, ja, det er sånn, du vet det ikke

Fint, sant? Har tenkt ganske masse på det i det siste - på dette med kropp. Hud mot hud, muskel mot muskel, mage mot rygg eller omvendt. Kor godt det er å kjenna ein kropp skikkeleg godt. Ein annan kropp enn sin eigen. Vita kor han går inn og ut, kor det er mjukt og fast, varmt og kaldt, pirrande eller kosete. L har ein fantastisk klembar kropp - huden min sørgar og saknar når me er frå kvarandre. Ofte meir enn hovudet forstår, før kroppen endeleg får sitt igjen. Det brutale i å hala seg ut av den varme, trygge hola av naken hud og mjuk dyne kvar morgon - er det rart eg ikkje likar meg på jobben, når det er alternativet?

Get me away, I'm dying

Nok ei helg er ugjenkalleleg og definitivt forbi. Har vore hos D på Gjøvik, festa og plukke bringebær, og prata om kva me skal bli når me blir store.

Som om eg visste det.

Når det er sånn som i sist veke, at eg sit på jobben og reknar minutta til eg kan gå heim, og sjekkar mailen min for millionte gong bare for å registrera at eg ikkje har nokon venner, og snik meg forsiktig forbi sjefen i gangen - med andre ord ganske ofte, då tenker eg at eg i alle fall aldri aldri skulle blitt journalist. At eg ikkje passar til det, rett og slett. Eg manglar jo initiativ. Glede. Tilpassingsevne. Eigenskapar eg trudde eg hadde men som viser seg å ikkje vera del av meg likevel.

Eg vil jo bare vekk heile tida! Reisa verda rundt, sitta i sola og drikka drinkar og bada i havet og lesa kjekke bøker og virra rundt i byen midt på dagen med høg fin musikk i øyret! Ha fri, rett og slett...

Ooh! get me away from here I’m dying
Play me a song to set me free
Nobody writes them like they used to
So it may as well be me
Here on my own now after hours
Here on my own now on a bus
Think of it this way
You could either be successful or be us
With our winning smiles, and us
With our catchy tunes and words
Now we’re photogenic
You know, we don’t stand a chance

Eg trudde eg skulle sleppa å ha det sånn når eg bare blei vaksen! At det bare er tenåringshormonar eller noko slikt som skapar denne melankolien. At vaksne folk forstår kven dei er og kva rolle dei har og skal ha i samfunnet. At dei trivst i jobben fordi dei har valt han sjølv, og med livet generelt fordi det "er jo sånn det er".

Nei!
Det MÅ vel ikkje vera sånn!?!?

Må det?

Brød

Eg jobbar kanskje ikkje fullt så jamt når eg er heime som når eg er på kontoret, men eg gjer sanneleg mange fleire kjekke ting innimellom!

No, for eksempel, er eg cirka halvvegs i ein brøddeig. Må bare koka ferdig kveiteheilkorna saman med havregryn og honning til ein ekkel, slimete masse, før eg kjølar det ned og blandar det i gjærvæska saman med masse mjøl og litt ekstra væske. Så! Skal det nok bli brød på han far når han kjem heim frå jobb.

- sa husmora

Heimekontor

Eg er heime frå jobben i dag. Maila sjefen og sa at eg følte meg litt småpjusk*, og heller ville sitta heime og skriva enn å ta meg gjennom det tette, kalde regnet bare for å sitta på kontoret. "Helt greit", sa ho.

Så no sit eg her. Har ete frokost saman med L, og sendt han på jobb med matpakke eg smurte for han. "Så hyggelig at du skal være hjemme", sa han, og assosiasjonane mine gjekk sjølvsagt rett til 50-talet. Angra nesten på at eg ikkje tok skjørt i dag også, så kunne eg hatt dèt, klogger og forkle - komplett og autentisk husmoruniform! Hårrullar slepp eg heldigvis.

*Okei då, eg innrømmer at det kanskje var i viljen eg var aller mest pjusk... Men så lenge eg skriv det eg skal og leverer i tide - spelar det eigentleg noka rolle? Tenkte ikkje det, nei!