Døden igjen

Forresten har eg gløymt å registrera ei bok eg las ut her om dagen. Jobbrelatert, men bra: Idas dans av Gunnhild Corwin, som eg har ein intervjuavtale med på torsdag.

Boka er ei slags dagbok, eller i alle fall kronologisk gjennomgang, av dotter hennar sin kreftsjukdom, frå diagnose, via ulike typar behandling, til død. Dottera Ida var skuleelev og ballettdansar før ho fekk ei hissig form for blodkreft, 18 år og sjølvsagt - sjølvsagt - ikkje spesielt glad for å få kreft. Mamma Gunnhild kjempar og fortvilar, og oppfører seg i alt som ein tapper "verdsmeister".

Då eg prata med ho på telefonen, var ho veldig klar på ein ting: "du, jeg vil IKKE være med på sånne nitriste bilder hvor den sørgende mora ser på bildet av den døde dattera foran et stearinlys, eller noe i den duren. Jeg orker ikke å være med på noe oppslag av typen 'hun opplevde det verste en mor kan utsettes for - å miste sitt barn'!"

Ah! Herleg! Må nok gå nokre rundar med sjefen for å få lov til ei anna vinkling, men trur nok ho går gjennom når eg forklarer stoda. Blir spanande å møta denne Gunnhild, høyra koss ho er ansikt til ansikt, ikkje bare i skrift.