Baby!

Det er komen ein til!

I natt!

Alt er vel med far, mor og Bror.

Velkomen til verda, nurket!

Bildet er ikkje av den litle broren, men av han som starta boomen for snart to månader sidan. Søt, hm?!

Pingviiin!

Gjett kven som gler seg til denne filmen kjem på kino?

Finst ikkje betre vin enn pingvinar!

Pålegg, pøh!

Eg lova visst dette før helga, men så skjedde det eine, og det andre, og jammen meg det tredje også, så eg har ikkje vore nær ein datamaskin før no.

Faktisk. Det er visst mogleg.

I staden har eg sete mange timar på tog, ete fisk à la mor, symt 3000 meter i verdas beste symjehall, gått tur i blåseblesten omgitt av grått grått grått - frå himmel til hav til strand og alt i mellom, sett på kunst utmed havet og kunst i byen, besøkt venninne med mann (32), son (4) og dotter (1 1/2mnd), og ete skikkeleg kalkunmiddag med vannbakkels til dessert - også à la det moderlege kjøkken.

Toget heim går om mindre enn tre timar, så eg får koma meg til plikta:

Hvilken låt er garantert å få deg til å danse?
Hm. "Garantert"? Skeptikararen eg har problem med sånne ord. Eg trur dansing handlar like mykje om humør og timing og sånn for meg. Men, tja, "I'd rather dance with you" med Kings of Convenience fører i alle fall ofte til ein svingom eller tre på stovegolvet.

Alfabetiserer du platesamlingen din?
Nei. Ikkje bøker heller.

Når har du bursdag, og er du typisk for stjernetegnet ditt?
22. desember. Er mao steinbukk, men heilt på grensa til skytt. Horoskop i blad og aviser er sjeldan spesielt treffsikre, men eg har fleire gonger, i minst to utland, fått stilt horoskop som stemte på ein prikk. Så mogleg det er noko i det likevel. Eller ikkje.

Hva er den beste underholdningen du kan få?
Å! Så mange vanskelege spørsmål! Eg likar jo så mange ting! Konsertar er kjekt, og opplesingar. Kino og teater. Men må eg velja ein, blir det vel vennehenging. Gjerne med mat heime hos nokon.

Hvem var du i klassen på ungdomsskolen?
Ho som for lengst hadde lært å halda kjeft.

Hvilken bok anbefaler du?
Av haustens norske: Mitt milde vesen av Brit Bildøen. Av haustens utanlandske: The Emperor's Clothes, Claire Messud. Og kva du enn gjer: ikkje les "Organisten" av Erlend Loe!! Booo-ring!

Hva er verdens beste oppfinnelse?
Skrivekunsten.

Hvilket album er soundtracket til ditt liv?
Eitt album, bare?!? Umogleg. Men akkurat i dag i alle fall "On My Way" eller kva han no heiter med Kristin Asbjørnsen som surrar rundt i hovudet.

Hva er det dummeste du har sagt?
"Internett er temmeleg oppskrytt, spør du meg" (anno ca 1996).

Hva lukter det av skoene dine?
Kjem an på skoa.

Hva skal det stå på gravstenen din?
Veit ikkje om eg har så lyst på gravstein. Syns heile konseptet er litt rart: ein stein på ein plen i lag med ein heil haug andre steinar...

Hva sover du i?
Armkroken.

Fortell en vits.
Nei, uff. La meg sleppa.

Hva var yndlingsbarne-tv-en din?
Hm... Yndlings? Tja. Shagma, kanskje? Og Det var ein gong eit menneske?

Når er du på ditt peneste?
I sommarferien, rett etter morgonbadet.

Hvilken tekstmelding sletter du aldri?
Aldri sei aldri. Men eg har ein del ein viss kar sendte frå hybelen sin i Frankrike, for eksempel.

Hvilket skjønnhetsprodukt klarer du deg ikke uten?
Er sjampo "skjønnhetsprodukt"? I så tilfelle tek eg det. Men veldig stas om eg kunne slengt med ein deodorant også, altså!

Når fikk du sist ordentlig fysisk vondt?
Det huskar eg ikkje. Ikkje ordentleg. Men øvre del av ryggen min kjenner godt dei fire femtimetrane med butterfly frå fredag - tel det?

Hvilket pålegg er du?
Pålegg? Eg vil vel ikkje vera pålegg! Viss eg plent skal vera noko som kan etast, skal eg i alle fall vera noko godt. Høyrte eg sjokolade, anyone?

Puh! Ferdig.
Eg utfordrar ingen. Denne var vanskeleg.

Bildebevis

Ragnar Hovland og Brit Bildøen var der, og det var eg også.

Olav Stedje fekk eg ikkje bilde av. Ikkje i den stemninga.

Saman

Mørkret har lege på lur. Det har alliert seg med regnet, med skylaget, med uønska arbeidsoppgåver og sviande skuffingar. Det har ledd av hovmodet mitt, og tolmodig venta på tur. Seigt og tungt, sleipt kviskrande. "Du kan bare gi etter først som sist", har det sagt. "Eg er mørkret, og du kjem aldri til å kunna kjempa meg ned. Du veit det allereie. Så kom! Kom, og gi etter..."

Og det har vore like før. Ei krusing måndag, då Skuffinga gjorde seg kjend. Ei bølgje i går, då ho vaks i styrke og omfang. Ein tsunami i dag, då eg registrerte at Det Blir Slik, faktisk og endeleg. Her kjem ingen gud av maskinen, inga uventa hjelp.

Eg hadde jobba lenge, og tenkte meg heim. Til mørkret. Med det. Aleine, som så ofte. "Eg har vel ingen våpen att uansett", tenkte eg, og trødde ut i det.

Det var då det skjedde.

Tilfeldig, ville eg gjerne seia, men det ville ikkje vera sant. Eg skulle heim, sa eg jo nettopp, og Babylon er ein annan stad. Det er nok rettare å seia at kjende meg dregen. At eg lot meg dra, av sterkare, lysare krefter. Eg vart henta inn, samla saman, varma opp og støtta fram. Eg kom til venner, og dei tok imot meg med opne armar.

"Kjære alle vestlendingar i Oslo. Og kjære alle austlendingar. I kveld kan også de får vera vestlendingar", sa mannen.

Etter det bare flaut det. Det var Are Kalvø som Eli Hagen og Thorvald Stoltenberg, det var Kjartan Fløgstad som seg sjølv og Helge Hidle. Det var Brit Bildøen og Ragnar Hovland saman og kvar for seg, og venlege blikk i heile rommet. Det var øl for å ha det rette i handa då eg tok mot til meg og prata til og med desse høge, meir og mindre tause forfattarmennene, og gode, ektefølte ting å seia til ho milde.

Og det var Stedje. Oh, Stedje.

Han sat der på krakken sin, ganske aleine med gitaren. Småprata litt, og song. Då skjedde det. Det skjedde likevel, mirakelet. Augneblinken av fullkomen lukke, kor alt smelta saman i ei høgare eining, og alt gav like mykje meining. Like god meining. Han sat der, som sagt, aleine.

Og song:

Så kvil deg no min kjære
Lat kroppen din få fred
Er ser augo dine smile
Når du stille legg deg ned.
Vi har vandra gjennom dagen
Vi har saman gjeve han liv
Og når alle lydar stilnar
Slik som kvitringar i siv

Ooh, vi vandrar saman
Eg følgjer der du går
Ooh, gjev meg handa
Lat månader bli år.

Så takk då for ditt ljose smil
Og takk for dine ord
La all mi glede stige
Slik som tonar frå eit kor.
Og stille kjem no natta
Og ditt ansikt fell til ro
Så godt å vera saman
Så godt å vera to.

Då skjedde det.

Ein tilfeldig tilhøyrar, ein ung mann i hettegenser og litt for stor jakke, klauv opp på stolen ved sida. Smilte litt, men gjorde ikkje stort av seg. Han bare nikka litt til Olav, kikka ned i golvet...

Og song.

Ooh, vi vandrar saman
Eg følgjer der du går
Ooh, gjev meg handa
Lat månader bli år.

Og eg er framleis mållaus. Framleis ute av stand til å beskriva det. Ute av stand til å finna dei rette orda. Om tida då alt står stille. Då verda finst, men bare som eit vakkert skin. Då alt verkar logisk og sjølvsagt og inkluderande.

Oo-oh, vi vandrar saman.

Og mørkret kan bare ha det så godt. Eg vik ikkje.

Og eg er ikkje aleine.

Nedteljing

Om ein månad og eit par timar blir eg stor jente med nok eit tiår under beltet. Etter det eg har høyrt, er det når ein rundar 30 ein blir skikkeleg vaksen. Men me får då sjå, med mem eigenhendig stole hos Alliene. Alternativa står lista nedover, feit skrift betyr at eg har dette/er sånn. Poengskala til slutt.

Here goes.

EG HAR/ER:
* Jobb (1p) (men ikkje fast stilling - blir det eit heilt poeng då?)
* Visittkort (1p)
* Deltatt på konferanse med overnatting (1p) (jups! opptil fleire)
* Bor hjemme hos foreldrene (-2p)
* Samboer (1p)
* Forlovet (1p)
* Gift (2p)
* Skilt (3p)
* Eier eget hus (2p) (hus!?! leilighet må då halda i lange banar!)
* Har en bil (1p, kombi + 1p)
* Hund (1p)
* Lån (1p)
* Delt økonomi (1p)
* Pensjonssparing (1p)
* Gjør storhandel (1p) (i alle fall av og til! så mykje eg får på sykkelen...)
* Bruker kundekort (1p)
* Handler bevisst på rabatt-tilbud eller benytter rabattkuponger (2p) (gir meg sjølv eitt av to poeng her for å huska stempelkort på kinoen og slikt, noko Lyslugg omtrent aldri gjer)
* Hushjelp/vaskehjelp/praktikant/eller lignende (1p)
* Oppvaskmaskin (1p) (spør du meg, er det eit godt instrument for ikkje å bli gammal før tida...)
* Dobbeltseng (2p)
* Har juletre i jula (2p) (nei, men lyst på akkurat i år...)
* Grå hår (1p)
* Cellulitter (1p)
* Abonnerer på morgenavis (1p) (hehe, hadde jo vore litt løye viss ikkje)
* Løse sudoku (1p)
* Velge å ikke ta telefonen (2p) (mentalhygiene!)
* Pusse vinduer (1p) (kanskje ikkje så ofte, men grundig!)
* Plukke sopp (2p)
* Bruker msn (-1p)
* Parmiddag (1p)
* Vinsmaking (1p) (hehe, tel ikkje god gammaldags drikking?)
* Dansekurs (1p)
* Feste til gamle 70-talshits. (1p)
* Drikke Konjakk alt. calvados til kaffen (1p) (halvt poeng sidan eg jo drikk bare brennevinet, ikkje kaffien!)
* Gå til sengs før 23.00 hver kveld på ukedagene (1p)
* Foretrekke sofaen hjemme framfor utekveld med venner (1p)
* Spille bingo (1p)
* Syns Idol-Aleksander/ Idol-Vivian er dritdigg (-1p)
* Ha hofteproblem (1p)
* Ha bilradioen innstilt på P1 (2p) (bilradio? framandord. for øvrig er det lite radio for tida, gett)
* Bli overrasket over ”ungdommen nå til dags” (2p)

0-15 p - IKKE gammel
16-25 p – Godt på vei…
Over 25 p – Nå er du der!

Viss eg reknar rett, noko eg eigentleg ikkje er spesielt flink til, fekk eg 18,5 poeng. Definitivt godt på veg, mao! Og det stemmer vel i grunnen temmeleg bra. For øvrig er eg, som Alliene, einig at ungar burde vore her, med 3 poeng, minst!

Klisjeorama

Eg sit her, på jobb, ein mørkgrå kjipismandag, då følgande praktstykke av ein song (av Boyzone, ja!) heilt uventa dukkar opp og festar seg fremst i hjernebarken. På repeat:

"I'm sorry"
It’s all that you can say
Years gone by and still
Words don’t come easily
Like "sorry" "forgive me,"
Is all that you can say
Years gone by and still
Words don’t come easily
Like "forgive me"
Forgive me..

But you can say, baby
Baby can I hold you tonight?
Baby, if I told you the right words
Oooh, at the right time
You’ll be mine
"Baby Can I Hold You Tonight" av og med Boyzone

Og eg bare lurar på noko:
Heilt ærleg, på ein skala frå 1 til 10 - kor alvorleg er det fatt med meg?

12?

Uff. Det var det eg mistenkte. Ikkje bare kan eg teksten - eg veit ikkje eigong kva eg har å vera så frykteleg sorry for.

Utanom songen, kanskje?

Dette sjarmerer meg:

¤ To år gamle jenter som kjem på besøk med joggedrakt og om lag ti centimeter raude innesko og et like mange grøne kvitlauksmarinerte oliven som mora si og eg til saman. «'liiiiven!»

¤ Steingamle, for lengst pensjonerte forlagsfolk som stort sett innleier resonnementa sine med utsegner av typen «ja for du husker jo denne nydelige passasjen i Madame Bovary, hvor...», utan å tvila så mykje som eit sekund på om tilhøyraren, altså eg, faktisk har lese Flaubert, eller Thomas Mann, eller kven det no er det dreier seg om. Man er da kultivert!

¤ Kollegaer som donerer meg matpakke med tre skiver heimebaka brød med skikkeleg pålegg som dei sjølv ikkje har rukke å eta i løpet av den vanlege arbeidstida, «men du trenger kanskje litt påfyll du, på kveldsvakta?» Takk og takk! Nydeleg brød var det òg.

¤ Nybakte fedre som i det lengste har prøvd å halda seg liksomkule og mandig uinteresserte, men som nesten byrjar grina av stolthet bare dei fortel om podens heilt spesielle måte å hikka på.

¤ Berømte forfattarar som ser at me er to av same stykket: «du ser ikkje ut som eit slikt skrekkeleg kaffimenneske som det er så mange av her i verda. Beiske skiten. Vil du ha te? Eller kva med ein liten konjakk?» Uhm, ja takk!

Blant anna. Det er mange fine folk i verda.

Eg held pusten

Det er gode dagar.

Jøss. Kven skulle trudd? Ikkje eigentleg eg, men eg lenar meg gladeleg tilbake og tek imot. Det er venninner som flyttar inn i nabolaget, med lovande vindrikking på det tomme golvet før møblar, fødseldagsfest på landet, og herleg søndagsmiddag med full stove. Det er varm tosomhet, teater og fine møte på jobb. Det er gode tilbakemeldingar og strålande soldagar, mailar og telefonar og til og med brev. Det er gode parmiddagar midt i veka, og fleire festar enn eg rekk å gå på. Slagfylle og familiebrunsj, kunstutstillingar og uventa treff. Venninnebesøk med små ungar, raudvin og sjokolade. Det er lunsj ute før kveldsvakt, og snø i lufta om morgonen. Enkle vakter og festlege folk.

Hey! Det er faktisk november!

Husmorhjørnet

NB: Denne posten skal lesast med fjernsynskjøkkenmelodien i bakhovudet: da tada da dada daratata data dara da daaa osv

Søndag hadde me ein liten gjeng gjester på lammelår, med poteter og saus og soppstuing og grønsaker og sånn, pluss eplekake til dessert. Nam!

Mandag tredde husmora i kraft. Bokstavleg tala. Fram med knokar og bein pluss diverse rotgrønsaker, krydder og løk - no skulle det kokast (ahem!) kraft. Boble boble ganske mange timar, avskumming og tilsmaking.

Og så har me juksa litt

Me (dvs eg) har nemleg silt av den nedkjølte krafta, og kokt opp igjen med restar av kjøt, nye grønsaker, krydderurtar og uuuhm. Nam! Veldig veldig godt!

Viss ikkje eg kan kallast eit godt koneemne (eller ebbne, som det heiter på Jæren), så veit ikkje eg!

Du treng:
Lammelår/knoke
Løk, rød og gul
Sellerirot
Potet
Gulrot
Persille, fersk
Pepar, heil
Salt, helst hav-
Tolmod

Voilà!

No driv eg bare og surfar rundt på nettet etter måtar å langsteika ei svinesteik til gjestene som kjem i sjutida medan eg er på jobb i morgon. Dvs åtte-ni timar i Römertopfen, på veldig låg varme (120, kanskje?) - går det? Tips mottas med takk!

For eksempel journalist

Eg har visst ikkje vore innom her på ei stund, kom eg plutseleg på. Skal skriva meir sidan - eg skal bare først.

I mellomtida kan de ta denne testen. Hard vitskap avslører dine innerste psykologiske hemmelighetar. Eg har for eksempel lingvistisk intelligens, og kan dermed bli ein fantastic journalist (hah!):

Your Dominant Intelligence is Linguistic Intelligence

You are excellent with words and language. You explain yourself well. An elegant speaker, you can converse well with anyone on the fly. You are also good at remembering information and convicing someone of your point of view. A master of creative phrasing and unique words, you enjoy expanding your vocabulary. You would make a fantastic poet, journalist, writer, teacher, lawyer, politician, or translator.

November

Eg er ikkje heilt sikker på kor eg har dette frå, i og med at eg nett fann det på ein lapp i ein av flyttehaugane. Men ein eller annan plass har eg altså lese og notert følgande litle dikt (viss det kan kallast eit dikt - fyndord er kanskje betre? Eller vers?)

Uansett:

Året har 16 måneder: november, december
januar, februar, marts, april, maj,
juni, juli, august, september, oktober,
november, november, november, november.
Av Henrik Nordbrandt

Sukk...