At eg aldri lærer!

For å kompansera for dei tre timane søvn eg fekk i natt, og liksom "opna blikket" litt, fann eg ut at eg skulle ta på meg maskara idag.

Duh! Kor dum går det an å bli?

Eg veit jo at eg ikkje kan med denslags! At det einaste som gar-an-tert skjer, er at eg gløymer meg, og klinar våte tårer frå slitne auger over augesverten, utover augeloka og resten av ansiktet. "Ope blikk", eh jada.

Nok eit teikn i den stadig veksande haugen bevis for at det for lengst er på tide for jenta å slutta i den glansa bransjen. Ho byrjar å tru at litt sminke sikkert kan løysa problema!