våre rom

Eg er aleine heime, og har vore det sidan grytidlig fredag morgon. I kveld, då eg kom frå kino, fekk eg to meldingar frå Lyslugg. Først ei om at flyet var forsinka, så ei om at han er booka om til eit anna fly og kjem i morgon i staden. Akkurat i tide til å rekka jobben, ikkje til å koma heim.

Å! Nei! Men eg då?

Men legga seg må ein jo uansett, så eg gjorde det. Las litt i tre-diktsamlingar-i-eitt-boka til Geir Gulliksen for i det minste å sovna med gode ord, sjølv om det er eit dårleg substitutt for ein varm rygg. Og fann dette:

Hele dagen er jeg helt vanlig
hele dagen går og jeg går også
hele dagen, jeg kommer ikke vekk fra meg
jeg går til stolen, setter meg og reiser meg igjen
går fra vindu til vindu og går til en annen stol
jeg snakker ikke med noen, ringer ikke til deg engang
tar ikke telefonen leser ikke post, drikker te og ser på
lyset som skifter utenfor og som skifter i rommene også
Dette er våre rom, og du er ikke her. I morgen er du kanskje
her igjen. Men da skriver jeg nok ikke på dette
diktet lenger

Frå "Se på meg nå" av Geir Gulliksen

"Dette er våre rom, og du er ikke her".

Kom snart!