Målpassering

Fy flate.

Er det greit at eg skryt litt av meg sjølv, eller? Bare litt?

Okei då, masse.

For eg har vore så flink å jobba! Kjempeflink! Sidan onsdag forrige veke har det vore minst 13 timars innsats kvar dag (utanom søndag, kun 9 då) for å rekka over alt eg hadde teke på meg (pluss ein drøss ting eg ikkje huska å skriva opp då eg laga lista). 9-5 i den vanlege jobben, kveldsskift i den andre, ikkje i seng før tidlegast klokka to nokre av nettene - oftare nærare halv fire-tida. Igjen og igjen og igjen.

Og no er eg sliten, så klart. Men også glad. Eg klarte det!

Har dessutan vore i samtale med ei magasin om mogleg frilansing framover, utan eigentleg å føla så mykje om kor bra eller dårleg det gjekk, og så på bånn gass blodsmak-i-munnen-trening. Har ordna praktiske ting i forhold til ferien (FERIE!) me dreg på i morgon og to veker framover, og skal no sjå om eg orkar å kikka på søstera til Lyslugg si bacheloroppgåve.

Men no er det skjerpings framover. To veker ferie (FERIE!!), så er det slutt på sånn dobbeltbooking. Det er ikkje forsvarleg å jobba så mykje og gjera så få andre, kjekkare ting. Eigentleg ikkje i korte periodar, og definitiv ikkje i lengre.

Dermed: 10. november startar det nye, rolege livet! Bli med, bli med, på kafeturar og kinobesøk og tedrikking heime og lesing av bøker under pledd i sofaen! På turar ut i naturen i dagslyset i helgene, og innandørs trening i vekene! På skikkeleg mat og fine opplevingar og god god tid.

Ah! Dette kan bli bra!

PS: Så langt greier eg det med sjokoladen også!
PPS: Forresten har eg sikra meg eit fulltidsvikariat ut året, og pustar litt rolegare av det